การศึกษาพ่อแม่ทุกคนตระหนักดีว่าเป็นเรื่องสำคัญของลูก พ่อแม่เห็นความสำคัญจนเป็นความกังวลและความเครียดและต้องยอมเสียเงินมากมายเพื่อให้ลูกได้เข้าไปติวในสถานศึกษาที่ใครๆเขาบอกว่าดีที่สุด ที่จะทำให้ลูกเราเข้าคณะและมหาวิทยาลัยที่ดีได้ ยอมรอคิวกันเป็นเดือนๆ ทำให้เรื่องนี้เป็นความกังวลของผู้เขียน เพราะคุณพ่อคุณแม่กำลังหวังดีประสงค์ร้าย ทำให้ระบบการเรียนรู้โดยทักษะของตัวเองของลูกหายไป ก่อเกิดเป็นคนขาดความมั่นใจและปิดซ่อนไว้ด้วยความก้าวร้าวหรือดื้อรั้น หัวแข็ง มั่นใจในตัวเองแบบผิดๆ
มีคำพูดอยู่คำหนึ่งที่ผู้เขียนมักจะบอกกับลูกเสมอว่า "ถ้าเราเป็นทุเรียน เราก็เป็นทุเรียนที่อร่อยแบบทุเรียน อย่าพยายามเป็นทุเรียนที่อร่อยเหมือนมะม่วง เพราะเราจะเป็นไม่ได้ดีทั้งมะม่วงและทุเรียน และคนกินก็ต้องรู้ว่าอยากกินทุเรียนอร่อย หนามย่อมแหลมคม"
การพยายามส่งลูกไปติวก็เหมือนการทำทุเรียนให้เป็นมะม่วง เนื้อแท้ของลูก็จะหายไป ผู้เขียนอาจเป็นคนไม่เห็นด้วยกับวิธีส่งลูกไปติว แต่ก็มีเหตุผลนะคะ
การติวไม่ใช่ไม่ดีหรือไม่ควรมี แต่ควรจะดูที่ความเหมาะสม ยังไง เดี๋ยวมาคุยกัน แล้วก็ต้องรู้ด้วยว่าอะไรที่เขาเรียกว่าการติวที่ดี และผู้ปกครองจะมีส่วนช่วยการติวให้สำเร็จด้วยดีได้อย่างไร
